دیسکزیا

دیسکزیا به دشواری در دفع مدفوع اطلاق می‌شود و می‌تواند در بزرگسالان و نوزادان به‌طور متفاوتی مشاهده شود. در بزرگسالان، این مشکل معمولاً به دلیل ناهماهنگی عضلانی یا بیماری‌های زمینه‌ای مانند آنیسم، اندومتریوز، یبوست مزمن، بیماری‌های التهابی روده یا ضایعات آنورکتال ایجاد می‌شود و ممکن است نیاز به دارو، فیزیوتراپی، بیوفیدبک یا جراحی داشته باشد. در نوزادان، دیسکزیا ناشی از ناهماهنگی عضلانی است که آن‌ها باید یاد بگیرند تا عضلات مختلف خود را برای دفع مدفوع هماهنگ کنند.

این وضعیت معمولاً گذرا است و نیازی به درمان خاصی ندارد. این مقاله وب سایت دکتر قمری به معرفی این بیماری در کودکان و بزرگسالان خواهد پرداخت.

دیسکزیا چیست؟

دیسکزیا به معنای دشواری در اجابت مزاج است. این اصطلاح به دو صورت برای نوزادان و بزرگسالان به کار می‌رود که ممکن است گیج‌کننده باشد.

دیسکزیا در بزرگسالان:

• این اصطلاح بیشتر به عنوان توصیفی از وضعیت به کار می‌رود تا یک بیماری. به این معنا که شما بدون مشکل، زور زدن یا درد مقعد نمی‌توانید مدفوع کنید.
•  این مشکل می‌تواند دلایل زیادی داشته باشد. یبوست اغلب با دیسکزیا در بزرگسالان مرتبط است و ممکن است علت مشکلات یا یک عارضه جانبی باشد.

دیسکزیا در نوزادان:

به عنوان یک بیماری خاص به نام «سندرم غرغر کردن نوزاد» شناخته می‌شود. نوزادان مبتلا به دیسکزی مشکلی در مدفوع ندارند، اما نشانه‌ای از یبوست نیز دیده نمی‌شود. این نوزادان ممکن است ۱۰ تا ۳۰ دقیقه قبل از مدفوع کردن زور بزنند، غرغر کنند یا گریه کنند، اما وقتی مدفوع خارج می‌شود، طبیعی است.

• دیسکزیا در نوزادان به دلیل مشکل در هماهنگی عضلات لازم برای مدفوع کردن است. این یک رفلکس آموخته شده است که برخی از نوزادان نسبت به دیگران زمان بیشتری برای یادگیری آن نیاز دارند. معمولاً این مشکل در عرض یک یا دو هفته برطرف می‌شود.
•  گرچه این وضعیت برای والدین ناراحت‌کننده است، اما نوزادان مبتلا به دیسکزیا بیمار یا در رنج نیستند. متخصصان اطفال معتقدند این نوزادان برای ایجاد فشار شکمی لازم برای مدفوع گریه می‌کنند، نه به دلیل درد. هیچ درمانی لازم یا توصیه نمی‌شود.

علائم دیسکزیا در بزرگسالان

پزشک ممکن است از اصطلاح «دیسکزیا» استفاده کند اگر شما تجربه کنید:

•  مشکل در اجابت مزاج
•  زور زدن برای مدفوع
•  درد همراه با مدفوع

علائم دیسکزیا در نوزادان

نوزادان مبتلا به دیسکزی ممکن است علائم زیر را داشته باشند:

•  تلاش برای مدفوع کردن حداقل به مدت ۱۰ دقیقه
•  خرخر کردن، گریه یا جیغ زدن در حین تلاش برای مدفوع
•  قرمز شدن صورت در هنگام تلاش
•  بهم زدن یا لگد زدن به پاها
•  موفق نبودن در هر دفعه مدفوع
•  مدفوعی که زمانی که خارج می‌شود طبیعی به نظر می‌رسد (نرم یا خمیری)

چگونه می‌توانم متوجه شوم که آیا کودکم دچار دیسکزیا یا یبوست است؟

والدین نوزادان مبتلا به دیسکزی نوزادی اغلب در ابتدا این مشکل را با یبوست اشتباه می‌گیرند. آنها می‌بینند که کودکشان برای دفع مدفوع تلاش می‌کند و فکر می‌کنند که دلیل آن سخت بودن مدفوع است. در حالی که معمولاً این دلیل برای بزرگسالان است، نوزادان نیاز دارند یاد بگیرند که چگونه این کار را انجام دهند.

زور زدن برای مدفوع یکسان به نظر می‌رسد، چه نوزادان در برابر مدفوع سفت و چه در برابر عضلات خود فشار بیاورند. اما از نوع مدفوع می‌توان فهمید که مشکل چیست. اگر مدفوع سفت یا خونی باشد، این نشانه یبوست است. اگر مدفوع طبیعی به نظر برسد، مشکل از خود مدفوع نیست.

چگونه می‌توانم تشخیص دهم که کودکم دچار دیسکزیا نوزادی یا قولنج است؟

قولنج یکی دیگر از شرایطی است که باعث می‌شود نوزادان بدون هیچ دلیل قابل تشخیصی گریه کنند. نوزادان مبتلا به قولنج اغلب به نظر می‌رسد که دچار ناراحتی گوارشی هستند. آنها ممکن است در حین گریه کردن، پشت خود را قوس دهند، مشت‌های خود را گره کنند یا پاهای خود را به سمت شکم خود بکشند و گاهی صورتشان قرمز شود.

قبلاً والدین و پزشکان تصور می‌کردند مشکلات سیستم گوارشی مانند گاز، رفلاکس، سوءهاضمه یا مشکل در مدفوع ممکن است به قولنج مربوط باشد. اما شواهد این امر کمیاب است و والدین مشاهده کرده‌اند که دوره‌های قولنج لزوماً با چرخه‌های تغذیه مطابقت ندارند.

قولنج هنوز یک راز است، اما برخی بر این باورند که ممکن است مانند دیسکزیا نوزادان، یک مرحله رشد باشد که باید منتظر ماند تا بگذرد. این امر باعث نمی‌شود که قولنج یا دیسکزی نوزادی باعث ناراحتی والدین نشود. والدین می‌خواهند بدانند چه اتفاقی می‌افتد و چگونه آن را برطرف کنند.

به طور کلی، پزشکان زمانی قولنج را تشخیص می‌دهند که هیچ توضیح دیگری برای آشفتگی کودک پیدا نکنند. دیسکزیا نوزادی یکی از احتمالاتی است که ممکن است ابتدا سعی کنند آن را رد کنند. اگر متوجه شدید که کودکتان به ویژه قبل از مدفوع بداخلاق است و وقتی مدفوع می‌کند تمام می‌شود، ممکن است دیسکزی نوزادی داشته باشد.

چه چیزی باعث دیسکزیا در بزرگسالان می‌شود؟

شرایط متعددی می‌تواند باعث دیسکزی در بزرگسالان شود، از جمله:

• آنیسم: این عارضه می‌تواند باعث شود که بزرگسالان با ماهیچه‌های مقعدی خود مشکل داشته باشند، مشابه نوزادان مبتلا به دیسکزی. نام دیگر آنیسموس، اجابت مزاج دیسینرژیک است.
•  اندومتریوز: افراد مبتلا به اندومتریوز ممکن است هنگام مدفوع کردن دچار مشکل، درد یا خونریزی از رکتوم شوند، به‌ویژه اگر اندومتریوز به قسمت پایین روده، نزدیک راست روده گسترش یابد.
•  یبوست: مدفوع سخت و نهفته می‌تواند دفع را سخت و دردناک کند. یبوست طولانی‌مدت همچنین می‌تواند به عضلات و اعصابی که مدفوع را کنترل می‌کنند آسیب برساند و مشکلات بیشتری را ایجاد کند.
•  بیماری التهابی روده: شرایط مزمن مانند کولیت زخمی و بیماری کرون می‌تواند باعث التهاب مزمن و خونریزی در قسمت پایین روده بزرگ (راست روده و مقعد) شود.
•  ضایعات آنورکتال: زخم‌ها یا رشد موقت می‌توانند باعث درد یا انسداد در هنگام مدفوع شوند، از جمله هموروئید، شقاق مقعد، آبسه مقعد، پولیپ روده بزرگ و تومورها.

چه چیزی باعث دیسکزیا در نوزادان می‌شود؟

نوزادان و کودکان دائماً در حال رشد هستند و یادگیری مهارت‌های مختلفی را تجربه می‌کنند. مدفوع کردن یکی از این مهارت‌هاست که نیازمند هماهنگی زیادی بین مغز، اعصاب و گروه‌های ماهیچه‌ای مختلف است.

به طور معمول، ورود مدفوع به رکتوم باعث شل شدن عضلات مقعد می‌شود تا مدفوع خارج شود. از آنجایی که نوزادان نمی‌توانند بنشینند، ممکن است فشار در مقعد آنها ضعیف‌تر باشد و نیاز به فشار بیشتری در شکم داشته باشند. آنها همچنین باید یاد بگیرند که چگونه همزمان فشار بدهند و عضلات را شل کنند.

نوزادانی که تلاش می‌کنند مدفوع خود را از طریق مقعد منقبض شده بیرون برانند، تا زمانی که شل کردن آن را یاد نگیرند، دچار مشکل می‌شوند و احتمالاً با ناراحتی گریه می‌کنند. همچنین ممکن است نوزادان گریه کنند زیرا احساس می‌کنند که گریه به آنها کمک می‌کند تا عضلات شکم خود را منقبض کنند. این ممکن است بخشی از فرآیند یادگیری آنها برای بیرون راندن مدفوع باشد.

دیسکزیا در بزرگسالان چگونه تشخیص داده می‌شود؟

دیسکزی در بزرگسالان یک علامت است و علائم شما همان چیزی است که گزارش می‌دهید. اگر به پزشک بگویید که در مدفوع کردن مشکل دارید، آنها این موضوع را یادداشت می‌کنند و بیشتر در مورد آن از شما سوال می‌پرسند. ممکن است دیسکزی به شرایطی که قبلاً دارید مرتبط باشد یا ممکن است به کشف یک بیماری زمینه‌ای منجر شود.

دیسکزیا در نوزادان چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک اطفال از شما در مورد علائم و نوع مدفوع کودک سوال می‌پرسد. ممکن است درخواست نمونه مدفوع کنند و یک معاینه فیزیکی اولیه انجام دهند. اگر آناتومی کودک طبیعی به نظر برسد و مدفوع او نیز طبیعی باشد و علائم تنها به مدفوع مربوط باشد، پزشک دیسکزیا نوزادی را تشخیص می‌دهد.

درمان دیسکزیا در بزرگسالان

دیسکزیا در بزرگسالان می‌تواند معانی و دلایل مختلفی داشته باشد. پزشک باید علت دقیق را شناسایی کند تا درمان مناسب را توصیه کند. درمان‌های احتمالی برای مشکلات مدفوع شامل موارد زیر است:

•  داروها
•  فیزیوتراپی
•  بیوفیدبک
•  گاهی جراحی

درمان دیسکزیا در کودکان

هیچ درمانی برای دیسکزی نوزادان وجود ندارد و پزشکان اطفال توصیه‌ای به مداخله نمی‌کنند. شنیدن این موضوع برای والدینی که می‌خواهند از دردسرهای نوزادان خود بکاهند، سخت است. ممکن است وسوسه شوید که با تحریک رکتوم به آنها کمک کنید، اما این کار روند یادگیری آنها را به تاخیر می‌اندازد و ممکن است نوزاد را به تحریک وابسته کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که ماساژ نوزاد می‌تواند به تحریک سیستم عصبی و رشد فیزیکی کودک کمک کند. اگرچه ماساژ منظم درمان مستقیم برای دیسکزی نیست، اما ممکن است هماهنگی مغز و بدن را که برای یادگیری نحوه مدفوع کردن نیاز دارند، بهبود بخشد.

چشم‌انداز بزرگسالان مبتلا به دیسکزیا

درمان برخی از مشکلات مدفوع نسبتاً آسان است و برخی دیگر می‌توانند پیچیده‌تر باشند، به ویژه زمانی که مغز و سیستم عصبی درگیر باشند. در این موارد، پزشکان اغلب رویکردی جامع اتخاذ می‌کنند که شامل تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی همراه با درمان‌های مختلف است. این رویکرد زمان می‌برد.

اگر یک بیماری مزمن یا ضایعه فیزیکی دارید که باعث درد و مشکل در دفع مدفوع می‌شود، ممکن است جراحی در برنامه درمانی شما جای داشته باشد. جراحی معمولاً آخرین راه حل برای افرادی است که علائم شدیدی دارند که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند. با این حال، جراحی اغلب موفق است.

چه زمانی نوزادان از دیسکزیا نوزادی رشد می‌کنند؟

خبر خوب این است که دیسکزی نوزادان معمولاً یک مشکل گذرا است که از چند روز تا چند هفته طول می‌کشد. حتی زمانی که شاهد مبارزات روزانه کودک خود هستید، ممکن است احساس کنید که این وضعیت برای همیشه ادامه دارد. اما می‌توانید مطمئن باشید که آنها بر این مشکل غلبه خواهند کرد. بیشتر نوزادان تا زمانی که به ۲ تا ۳ ماهگی می‌رسند، از دیسکزی عبور کرده‌اند.